هفت و چهار بختیاری

هی جار: بلال بلال

چه خوبه ولا مال بار ونه ولا به خدا پاچشم کوهرنگ
تا بیان ولا یک بگرن ولا به خدا چارلنگو هف لنگ

بلال بلال های بلال بلال های گلم تنپاته وردار
تا بخونم مو سی گلم های ولا بلال و یاریار

تشمالون ولا کار ایکنن ولا به خدا ایمال و او مال
تش نها ولا گوشه دلم ولا به خدا دنگلتیکال

بلال بلال های بلال بلال های گلم نوفتتکوچیره
به کمندت وو پللت، های ولا دلم اسیره

چه خوبه مال بار ونه های ولا بال او سور
دست گل مینه دستم بو های ولا چشم حسیدکور

بلال بلال های بلال بلال های گلم نوبرگیبیدی
اویدی که بینمت های گلم دیدم نبیدی
بلال بلال (معنی واحدی برای اصطلاح بلالنیست! جستجو کنید)

چه خوبه مال، بساطش رو بذاره پای چشمه یکوهرنگ
تا بیان دور هم جمع بشن اقوام چارلنگ وهفت لنگ

بلال بلال، گلم زود پاتو بردار (قدمبردار)
تا بخونم من برا گلم والله آواز بلال وآواز یار یار

تـُشمال ها کار می کنن (می نوازند) تویاین مال و اون مال
آتیش گذاشت والله گوشه ی دلم، والله بهخدا دونه ی گل» چشم رنگی»

بلال بلال، گلم بینی ات کوچیکه
به کمند گیسوهات، دلم اسیره

چه خوبه مال، بساطش رو بذاره کنار اوسور» (نام رودخانه ای)
دست گل، توی دستم باشه، چشم حسود کور

بلال بلال، گلم نوبرگی بودی (تشبیه بهبرگ تازه)
اومدم که ببینمت، ای گلم دیدم نبودی

تعداد ابیات این مثنوی شانزده عدد استکه می‌شود گفت عصاره حیات "آ بهمن " و زندگی ایلی بختیاری از گذشته هایدور تا به امروز و روزهای آتی است. می‌توان آن را دایرة المعارفی نامید کرانه دور یابکه می‌شود در باره آن تحقیقات کامل و جامعی نوشت تا" مثنوی هفتاد من کاغذ شود" . این شعر از نقطه نظر دین و آیین شناسی باستان (‌میترائیسم‌)، اسطوره شناسی، جامعه شناسی، باور شناسی، آداب و رسوم قومی وقبیله‌ای، ادبی و سبک شناسی، زبانشناسی، و. قابل نقد و بررسی است .

عمرها باید که تا یک کودکی ازروی طبع    عالمی گردد نکو یا شاعری شیرین سخن

"سنائی"

         با مرگ " آبهمن " ضربه ای به موسیقی و ادبیاتبختیاری وارد شد که سالها طول خواهد کشید تا دوباره گوهری همانند او پدیدار گرددبقول سعدی :

   هر صباحی غمی از دور زمان پیش آید      گویم این نیز نهم بر سر غمهای دگر

   بازگویم نه که دوران حیات این همه نیست    سعدی امروز تحمل کن و فردای دگر

          رودکی سمرقندی وقتی دوست شاعرش- شهید بلخی- وفات یافت مرثیه ای کوتاه برای او سرود.

                    "  کاروان شهید رفت از پیش     وان ما رفته گیر و می اندیش

                       از شمار دو چشم یک تن کم    از شمار خرد هزاران بیش  "

اینآلبوم شامل؛

مقومشیر علی مردون

عبدهممد للری فولكلور

ترانهمی نا بنوش شعر و ملودی بهمن علاءالدین

چوبیبهروم و مریم

ترانهخروسخون شعر و ملودی بهمن علاءالدین

دستمالحریر

ترانهتی به ره شعر خسروی +بهمن علاءالدین،ملودی بهمن علاءالدین 

آلبوممال كنون شامل ؛

سحرگاهكوچ

شلیل

آوامدارخان فولكلور

دهكردی

مقامكهگیلویه ای با تار

چوپیقدیم و گلم ای

سوزه

آوازشلیل فولكلور

 دهكردی

·       تپه پشت قلعه

·       تپه سرگر

·       تپه قلعه برآفتاب کرکبود

تپه پشت قلعه مربوط به دورهاشکانیان - سده‌های ۶ تا ۸ ه. ق. است و در شهرستان الیگودرز، بخش بشارت، دهستان پیشکوه ذلقی، ۲/۴ کیلومتری جنوبروستای کرکبود واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۸۷ با شماره ثبت ۲۲۷۷۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران بهثبت رسیده است.

تپه سرگر مربوط به دورهسلوکیان - دوره اشکانیان استو در شهرستان الیگودرز، بخش بشارت، دهستان پیشکوه ذلقی، ۲۰۰ متری جنوب شرقیروستای شیرالی واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۸۷ با شماره ثبت ۲۲۷۸۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران بهثبت رسیده است.

تپه قلعه برآفتاب کرکبودمربوط به دوره اشکانیان - سده‌های۶تا ۸ ه.ق. است و در شهرستان الیگودرز، بخش بشارت،دهستان پیشکوه ذلقی، ۲/۵ کیلومتری جنوب روستای کرکبود واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۸۷ با شماره ثبت ۲۲۷۸۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران بهثبت رسیده است

ای گُـــــلُكینـــه چینُـــو اِبـــازه وا ســـازْ گُلَی
كِـــه زیدِنِـــه زِلْ بِـــه یَـک ز‌َرْدِه وُتــــــارازْ گُلَی
ای گُـلُ كینه وُلا كِه دِل سی كَسْ نَشْتْ گُلَی
ز مَشْ‌سِلِیـمـــون بِگِـر تـا سَـرِ مُنْـگَـشْتگُلَی
ای گُـــلُ كینـه كِـه تَشْ وَنْـدِه بِـه لالـــیگُلَی
بــه مـالِـمـیــــــر و هَـمـه مــــالا زوالـــیگُلَی

برافتو: چی چشمات

کر وری گو دی وری شو به کمینه مرگمونه
کد بسته صو تا پسینه
هر کی عاشق بو شو و رو خو نداره
ته سوار قافله کی اینشینه

ولا آسمون تش نها به صحرا آن اسوسه
نرم بارونی ایخواد خاک ببوسه
کرجغلیلنه خبر کن که جمابون
تا بوازیم هم ز نو هل هل ه

بنگ بکن تا که پیایل بیان هیاری
آخه مال ره بار ونه جاوارگ پاری
وا دی امشو تا خروس خون دور یک بویم
تا درا افتو بیا روزا دیاری

در تو هم وا کن تشه دیلق به پا کن
ار کمک ایخوای وری جار و هیا کن
درگلِ جمکن وابا خوت دور چاله
هیمه بیارین بچل دیندا نیا کن

 گل نازدارم

بیو بیو که، دلم سیت تنگه
ندونم تا کی، دلت چی سنگه

بهار اومه وا گل گندم
مو تهنا وا درد خوم مندم

ولم کردی با دل پر دردم
دلم خینه دی ز حرفا مردم

گدی بی که با باهار ایام، سیچه په نیائی؟
حالا دیه باور ایکنم، که تو بی بفایی!

ز ویرت رهدم، مکن وام چینون، گل نازدارم
بیو که بی تو، دیه مه رهده، ز ای شوگارم

 برافتو

ببین حالا دس به یک دادن
جون سی یک دادن چندی آسونه
ببین حالا وقتی با یک بویم
روندن دشمن چندی آسونه

دیه شو تاریک سی دیدن صو
تی به ره منشین ای برت خو
حالا ای تری دی نگو نترم
خوت وری بدرو گو چی افتوبیو که وابایکیه عهدی بوندیم
حالا که مو و تو چی خین یکیم
نوا بنشینی مو که ای وریستم
حالا که مو و تو ستین یکیم

تو چی افتو خوت وری بدرو
چی چشمه وا بوی نه چی گور او

برافتو: بهار

 به بهارم چی گلا سور بهارونه بیو
تو چی کوگون بهاری به هوا لونه بیو

زنده مو وا بیدنتم
تی به ره دیدنتم

تو وا با عید و بهار
بیو و شادی بیار

جا نیگرم ایچو که نیدی، با تو چه قراری دارم
دست تو ار منه دست مو بو، با تو چهبهاری دارم

منه تاریکی روزام، تو چی عفتو بدرو
دی نهنگه که بیای، ار نبره بختمه خو

تو وا با عید و بهار
بیو و شادی بیار

جا نیگرم ایچو که نیدی، با تو چه قراری دارم
دست تو ار منه دست مو بو، با تو چهبهاری دارم

همه مندیر بهارون و مو مندیر تونم
نترم بی تو یه دم زندگینه سر بکنم

ار که به مو سر نزنی
تش به سراپامه ونی

تو وا با عید و بهار
بیو و شادی بیار

جا نیگرم ایچو که نیدی با تو چه قراری دارم
دست تو ار منه دست مو بو با تو چه بهاریدارم

 کن کنمالا

آخی کن کن مالا
ای داد ای دلم ره واباسون
آخی بیو بریم زار بزنیم ای
ای داد ای جاوارگه هاسون

کن کن مالا
ای داد ای دلم ره به دینسون
آخی بیو بریم زار بزنیم ای
ای داد ای جاوارگ دوش پسینسون

ای شمالِ باد ای
ای داد ای بیو برس به حالم
آخی عفتو مل به کمر
ای داد ای سُهد پرک و بالم

ای شمالِ باد ای
ای داد ای بیو برس به دادم
آخی خَوَری سی مو بیار
ای داد ای تا بکنی شادم

ولا یکینه ایخواستم
ای داد ای بی داد بخونه
آخی بکنه خار ز دلم ای
ای داد ای گل بجاس بنشونه

کی خلاص ایبوم
ای داد ای ز ای مات گندم
آخی وا رستن برزی یرون
ای داد ای مو په سیچه مندم

میر مات بنگایزنه ای
ای داد ای غله مند سر پا
آخی داسته تند تند بکش ای
ای داد ای نمهنی به گرما

برزی یر نو برزی یر
ای داد ای چپت نتنیده
آخی داسته تند تند بکش ای
ای داد ای غله نه نچیده